Co nie kochać o „Love Me” Seo In-young? - seoulbeats

Seo In-young powraca po raz drugi w tym roku z „Love Me”, jazzowym jazzowym tanecznym popem obdarowanym kilkoma slickimi wersami z Gaeko Dynamic Duo , pozornie martwym tatą tego utworu, który mimo że odłożył coś właściwego podczas koncepcja toru była wyraźnie nieobecna w występach i MV. Na szczęście nasza gwiazda minęła lata świetlne, nie mogąc powstrzymać fortu od czasu wydania piosenki.

Daleko od jej ostatniej oferty, „Let's Break Up”, żałobnej, country / blues-ting, akustycznej gitary, „Love Me” jest stylowa, dynamiczna i pełna werwy, a mimo to wykazuje piękną powściągliwość - reprezentację Seo In- dojrzałość młodzieży i silne poczucie siebie. Od czasu, gdy poprzednia maszyna do tańca jubilerskiego opuściła Star Empire Entertainment w zeszłym roku, aby założyć własną wytwórnię IY Company , jej wydawnictwa zmieniły się w modę. Kreatywna kontrola widzi, jak zmienia się z pobitej ścieżki K-pop - gdzie starsi idoli handlują aegyo wampirzycą i seksownymi garniturami - i dała koncepcje mocno osadzone w wyobraźni.

„Love Me” (MV i piosenka) to harmonijne połączenie wspaniałej koncepcji wizualnej i pięknie wyprodukowanej melodii, która staje się dostępna, aktualna i innowacyjna jednocześnie - muzyka pop w najlepszym wydaniu. Piosenka jest złota, podczas gdy MV to miejska modna zaduma z Seo In-young, która wygląda tak pięknie jak zawsze. „Love Me” jest jednym z wygranych w tym roku. Charlie Sheen podpowiada czapkę.

Piosenka jest elegancko napiętym, minimalistycznym utworem taneczno-popowym z niemożliwym spokojem pochodzącym z lat 70-tych jazz-funk i wczesnego post-disco z lat 80. oraz ich potomstwa, acid jazzu z lat 90-tych. Rozpoczyna się śpiewem Seo In-young, szeptem, mówionym wokalem i Gaeko wykonującym swój najlepszy hype-man na szczycie fortepianu Rhodes. Stąd rzeczy się budują. Perkusja perkusji spada, zmiennokształtny, który zmienia się z electro-popu na dyskotekę, wraz z podstawą, funkową rytmiczną gitarą, skromnymi strunami, które pęcznieją w pejzażu dźwiękowym i syntezatorowymi akcentami. Chłodny przepływ Gaeko wkracza w połowie drogi i bezproblemowo pasuje do materiału piosenki. Po ostatnim refrenie wszystko kończy się tam, gdzie się zaczęło: cichym wokalem Seo In-young nad fortepianem Rhodes.

Występy wokalne są znakomite w tej piosence. Wokale Seo In-young są ciepłe, gładkie i delikatne, jak miód. Mimo że kotka ma to na uwadze, elegancko sprawdza siebie, a jej subtelność pozwala rozjaśnić marzycielską, jazzową melodię. Wersety Gaeko wciąż niosą jego charakterystyczną postawę, ale cofają agresję i obejmują chłód piosenki. Może tańczyć jak przyszły liger, ale to nie znaczy, że zawsze musi ryczeć. Wkład gwiazd, w połączeniu z miejscem na produkcji, jazzowym funkiem i subtelnym wyrafinowaniem sprawiają, że ta piosenka szybuje.

MV jest modną ucztą dla oczu, która cementuje status Seo In-Young jako początkującej ikony stylu i reprezentuje rosnące znaczenie mody w aspekcie sztuki performance K-pop. Winieta ukazuje całą gamę ujęć z modą i urodą. Scena po scenie ukazuje ją na ulicach niczym hipster sprite pośród tła elegancko opuszczony , rzadkie pejzaże miejskie. Oświetlenie nadaje MV nieco eteryczną jakość. To graniczy z absurdem, z pewnością, a może nawet z ofensywą, ponieważ wydaje się, że gloryfikuje i trywializuje bezdomność i rozkład miast. Ale hej. Jaka jest moda bez kradzieży, fałszowania, wykorzystywania i wcierania soli w rany zmarginalizowanych grup?

Seo In-young działa gdzieś na boisku wartym milion bajtów w trzy i pół minuty, stając się nieco żeńskim analogiem G-Dragon w filmie „ Krzywy . ”Ona przechodzi od boho-chic do„ Like a Prayer ”- Madonny , do punk rockabilly, do skater punka, do glam rocka, do anime schoolgirl, do Audrey Hepburn-as-Alice-down-the-rabbit-hole ( ponieważ to całkowicie rzecz… lub nie). W glam rockowym wyglądzie popycha wózek na zakupy na ulicy, ubrany w czarne buty, krótkie spodenki, szalik zawiązany wokół głowy a la Keith Richards i futro z jasnym, żółtym, białym i czarnym zigiem -zag wzorzec odwołujący się do koszuli Charliego Browna (przynajmniej moim zdaniem).

W trybie punk rockabilly gra z legosami zakładającymi czarną spódnicę A-line, czarny próbny golf i buty na platformie Herman Munster . W posunięciu, które może sprawić, że Avril Lavigne będzie zazdrosna, Seo In-young graffitis ściana z podartymi dżinsowymi szortami, koszulką i włosami sięgającymi spod dzianiny. Takie sceny przeplatają się z pięknymi zbliżeniami. Dziewczyna daje dobrą twarz! Jej mroźne, platynowe blond zamki podkreślają jej koloryt skóry i rysy twarzy, co dziwne nie wypłukuje jej ani nie sprawia, że ​​wygląda szorstko, jak kolor włosów na prawie wszystkich innych nie-naturalnych blondach na ziemi. Dymny makijaż oczu daje jej peepery blask, podczas gdy czerwona szminka odtwarza każdy jej ruch. A jako specjalista od pazurów dostaje mnóstwo przebiegów w tym odcieniu wiśni. Musi być wiecznie tanecznym popowym, modnym popowym, modnym, platynowym blondynem. Nigdy nie wyglądała ani nie brzmiała lepiej!

Chociaż „Love Me” może wyrażać niepewność przyszłości kobiety, gdy próbuje odzyskać utraconą miłość, jedno jest pewne. Piosenka jest absolutnym triumfem. Z wyrafinowanym taneczno-popowym brzmieniem i niekończącym się szykownym MV, jest to najlepsza do tej pory oferta Seo In-young i deklaracja jej pewności siebie i mistrzostwa, z jakim potrafi zintegrować elementy muzyczne i wizualne K-popu, zarówno równie ważne w gatunku. Piosenka nawet nie musi mnie prosić, żebym ją pokochał. Robię to!

Utwór: 5/5

MV: 4,75 / 5

(Youtube[ 1 ] [ 2 ] [ 3 ], Obrazy przez IY Company)